ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΣΦΥΡΙΓΜΑ

Ακόμα θυμάμαι τις κουβέντες και τα λόγια του Σπύρου του Ζερβού, εκείνο  το ωραίο απόγευμα του Σεπτέμβρη στο καφενείο. Το sportsthea, το αθλητικό blog της Κεφαλονιάς, παραμονή του πρωταθλήματος, ήθελε να φιλοξενήσει την άποψη του προπονητή του Οδυσσέα Ιθάκης, ομάδα ουραγού στον πρωτάθλημα που ξεκινούσε. 

Μαζί μας στο καφενείο και ο Κουβαράς ο Σπύρος. Ο άνθρωπος που δεν ξέρει πολλά για το ποδόσφαιρο αλλά που ξέρει να αγαπά την ομάδα τόσο πολύ και να προσφέρει ανιδιοτελώς στη μικρή κοινωνία της Βόρεια Ιθάκης. Αυτής της μικρής κοινωνίας στην οποία ανήκει μια μικρή ομάδα με ένα τεράστιο όνομα. Οδυσσέας!
Θυμάμαι ακόμα έντονα στις αρχές του ΄90 μια μικρή ομάδα, η HJK Helsinki της Φινλανδίας, είχε νικήσει στο Μιλάνο τη μεγάλη Inter των Zenga, Breme, Bergomi, Mathaeus, Klinsman, Serena, με ένα απίστευτο γκολ από μακρινό σουτ του...Rantanen! Μεγάλη εντύπωση προκάλεσε το γεγονός ότι ο σκόρερ - που παρεμπιπτόντως είχε στείλει την μπάλα με μαθηματική ακρίβεια στο "Γ" του καλύτερου τερματοφύλακα του κόσμου τότε - ήταν άριστος φοιτητής στην γεωμετρία!!!  Τότε ένας μύθος κατέρρευσε μέσα μου! Επειδή ο δικός μου καθηγητής της γεωμετρίας μου προκαλούσε αλλεργία ( όχι άλγεβρα), η επειδή ένας κάποτε λαμπρός μαθηματικός ο Evarist Galois είχε χάσει την ζωή του νέος στην μονομαχία, άρα δεν ήξερε τη ζωή στο δρόμο, αυτό που λέμε εκεί έξω,  δεν έβλεπα το λόγο πως ένας μαθηματικός μπορεί να έχει σχέση με την μπάλα?!
Ο Σπύρος Ζερβός, έμελλε να γίνεται ο άνθρωπος που με υποχρέωσε να αλλάξω τις απόψεις μου. Παίζοντας μαζί του αλλά γνωρίζοντας τον και ως προπονητή, συνήθισα να τον εμπιστεύομαι χωρίς δεύτερη σκέψη! 
Αυτό το ωραίο Σεπτεμβριανό απόγευμα όταν ο ένας Σπύρος, δήλωνε ότι ο Οδυσσέας ήρθε για να μείνει στον "Α" και τα μάτια του άλλου Σπύρου σχεδόν είχαν βουρκώσει από την συγκίνηση, εκτός του ότι βρισκόμουν ανάμεσα σε δυο παθιασμένος με τον Οδυσσέα, κατάλαβα ότι αυτός ο Οδυσσέας που ερχόταν για να μείνει και μάλιστα παίζοντας και ωραία μπάλα, δεν θα είχε καμία σχέση με τον Οδυσσέα τον προηγούμενων χρόνων!
Ο Στάθης ο Αργυρακάκης κουβαλάει μέσα του τη μουρλαμάρα την δική μου και του Ντίνη, αυτή τη μουρλαμάρα με την καλή έννοια που "μας έδερνε" εμάς στα μετόπισθεν!  Όταν πρωτοήρθε στην ομάδα, ήταν τόσο ομορφούλης και χαμογελαστός, που ενδεχομένως το πρόσωπο του στην Αγγλία  να ήταν η τέλεια γιγαντοαφίσα των "Μπέμπηδων" της Manchester United σε δημοσίους χώρους και  περιοδικά!  
Πρώτο ματς εντός έδρας.  Οδυσσέας - Πρόννοι.  Έκτο λεπτό και βρίσκομαι πίσω από την αντίπαλη εστία προσπαθώντας  να κάνω τον ρεπόρτερ. Κόρνερ για τον Οδυσσέα. Δεν κρατιέμαι και φωνάζω όπως κάποτε στα παιχνίδια: "Στάαααααθηηηηη"!!! Κι εκείνος ξέρει από το πρώτο ματς με αυτή την φανέλα ότι πρέπει να βγει μπροστά και να πιάσει την κεφαλιά και να σκοράρει. Σηκώνεται στον αέρα, πιο πάνω από τον τερματοφύλακα και γκολ! Τότε, με αυτό το γκολ στο έκτο λεπτό, όποιος έβλεπε εκεί που δεν μπορούσαν και δεν θέλουν να βλέπουν οι άλλοι, καταλάβαινε  ότι ο Οδυσσέας δεν θα είχε σε καμία περίπτωση πρόβλημα παραμονής!

Με αντίπαλο έναν άντρα σαν τον Νίκο τον Προσαλέντη, δεν μπορεί καμία ομάδα να σκεφτεί ότι έρχεται στην Ιθάκη να νικήσει τον Οδυσσέα!
Χρόνια πριν, την πρώτη φορά που βρεθήκαμε στην προπόνηση, πιάνει ένα μονοκόμματο σουτ βολέ που παραλίγο να μου σπάσει το χέρι! Ούτε μου είχε συμβεί πριν και ούτε μου συνέβη μετά με κανέναν! Την πρώτη φορά που τον είδα να παίζει, έτσι μελαχρινός όπως ήταν έμοιαζε μ’ ένα τρελό μαύρο άλογο, ένα Mustang  που όλοι προσπαθούσαν να πιάσουν αλλά...
Το πόδι του, αυτό το αριστερό βαρύ κανόνι που εκτόξευε ασταμάτητα οβίδες, πλέον είναι μόνιμα πρησμένο! Ξέρω! Ξέρουμε όλο αυτό τον καιρό ότι πριν από κάθε αγώνα πονάει και οποιοσδήποτε άλλος θα φοβόταν και μόνο στην σκέψη για να παίξει.  Ο Μπόμπος όμως ξεκινά εκεί που τελειώνουν τα όρια τον άλλων!
Το παιχνίδι είναι στο 1-0. Τα Φωκάτα βρίσκονται μπροστά μας στην βαθμολογία και ως εκείνη τη στιγμή έχουν δείξει ότι είναι μια ομάδα που έχει βλέψεις για παραπάνω και ήρθε στην Ιθάκη σαν φαβορί  Ο Οδυσσέας όμως την παίζει στα ίσια. Την έχει βάλει όλη την ώρα στα καρέ της και κάπου στα μέσα του δεύτερου ημιχρόνου, ο Μπόμπος, ζυγίσει καλά την μπάλα, όλοι σηκωνόμαστε και σταματάμε να παίρνουμε ανάσα και αυτός εκτοξεύει μια οβίδα η οποία σκάει στα δίχτυα και… 2-0. Ο Οδυσσέας περνάει τα Φωκάτα στη βαθμολογία και από εκείνη την ημέρα έως και στο τέλος, τα Φωκάτα θα παίζουν με την θηλιά στο λαιμό. 
Αν δεν είσαι Οδυσσέας, δεν ξέρεις από πόνο! Αν όμως η ψυχή σου δεν εκφράζεται  με κίτρινο και μαύρο, δηλαδή ζήλια μέχρι θανάτου... για την θέση που της αρμόζει, τότε δεν ξέρεις από χαρά μετά από μεγάλα παιχνίδια, μετά από μεγάλες νίκες.
Όντας στην "Β", η κλήρωση κυπέλλου μας φέρνει αντιμέτωπους με τον Παγκεφαληνιακό, τρίτος τότε στην βαθμολογία της "Α". Το πρώτο ματς στο Σταυρό, σ’ ένα σκηνικό γεμάτο με έντονα χρώματα μεγάλων ναυμαχιών, όπου όλα τριγύρω είναι νερό. Το αποτέλεσμα  3-3. Στη ρεβάνς στο Αργοστόλι, πολλοί μας είχαν διαγράψει πριν τον αγώνα. 

Με τον Γιώργο το Χάνο στην σύνθεση, όλα είναι διαφορετικά όμως! Θα αποκλειστούμε με ψηλά το κεφάλι, μετά το 0-0! Τότε καταλάβαμε για τα καλά ότι η θέση της ομάδας, θα έπρεπε να είναι στην μεγάλη κατηγορία διότι...έβλεπες καθαρά αυτό που συνέβη με τον Πάγκε!
Πρώτος γύρος του πρωταθλήματος 2014-2015. Στο Αργοστόλι ο Οδυσσέας έρχεται να τελειώσει αυτό που παρα τρίχα δεν κατάφερε ένα χρόνο πριν στα δυο ματς του κυπέλλου. Παγκεφαληνιακός - Οδυσσέας 1-2! 
Αν δεν είσαι Οδυσσέας, δεν ξέρεις από χαρά!
Μια ώρα ταξίδι με συμπαίχτες στο λεωφορείο της ομάδας του Οδυσσέα, αξίζει όσο δέκα βόλτες στα μπουζούκια!
Ο Χάνος, ξέρει καντάρια μπάλας!
Σα να ήξερε ότι μια μέρα θα έφευγε σε μια μεγάλη ομάδα, όπως δικαιωματικά του άρμοζε, μας άφησε ένα απίστευτο ποδοσφαιρικό show! Την ήμερα που αντιμετωπίσαμε την Πύλαρο,  βρισκόμασταν απέναντι τους μετά από τέσσερα ματς χωρίς νίκη.  2-1 ήττα στην Πύλαρο, 0-1 στο Σταυρό, 0-0 στην Πύλαρο και 4-0 ήττα στο Αργοστόλι!!
Ο Παναγιώτης, χωρίς υπερβολές φέρνει έντονα στο νου τον Paolo Rossi! Ο σωστός άνθρωπος στη σωστή θέση και στη σωστή στιγμή! Για πολλούς που δεν γνωρίζουν πολλά από ποδόσφαιρο αλλά γνωρίζουν την σοφή κουβέντα του Ίβιτσα Όσιμ ότι "Η μπάλα είναι πόρνη", είδαν ότι η μπάλα εκείνη τη μέρα, ήταν απλά η πιστή γκόμενα του "Κορώνη"! Χατ τρικ και Οδυσσέας - Πυλαριακός 4-0 όμως ο Χάνος ήταν ο σκηνοθέτης αυτής της αξέχαστης παράστασης! 
Το παιδί ήξερε, ξέρει καντάρια μπάλας...και γενικά ήξερε τα πάντα!!

Οι ομιλίες του Σπύρου είναι το κάτι άλλο! Είτε στο λεωφορείο , είτε στα διάφορα πάρτι μετά από νίκες αλλά και στην προπόνηση της τρίτης μετά από το κυριακάτικο ματς.
Κάποια φορά, είναι παράξενο αλλά...δεν ξέρεις πως να κρατάς το κεφάλι!! Σκυμμένο επειδή μια ισοπαλία  μοιάζει με ήττα η ψηλά? 
Ψηλά επειδή μια ισοπαλία έκτος έδρας, σε ντέρμπι όπου  έκανες τα πάντα αλλά...είπαμε, ο σοφός  Όσιμ, ήξερε τι έλεγε για την μπάλα, μοιάζει να είναι μια νίκη από πολλές απόψεις!
Τότε ο Σπύρος, όντως σε θέση stretching δείχνοντας την άσκηση στην ομάδα στη διάρκεια της προπόνησης, βγάζει από τον πλούσιο ρεπερτόριο του μια απίθανη ατάκα... "Αυτή τη στιγμή, υπάρχουν στο νησί πολλά παιδιά που ονειρεύονται να φορέσουν στο μέλλον την φανέλα του Οδυσσέα, όπως υπάρχουν και πολλά άλλα παιδιά που ονειρεύονται να γίνουν τερματοφύλακες"!
Όντως, ο Γιώργος ο Τσιντήλας,  είχε κάνει τα παιδιά και τον κόσμο γενικά να παραμιλάει με την απόδοση του στον ντέρμπι Πρόοδος - Οδυσσέα, όμως...ποτέ δεν ξέρεις τι κρύβεται πίσω από ένα μαθηματικό μυαλό!
Προπαντός το τελευταίο δεν το ξέρουν στον Α.Ο.Κ.Ι...
Δεν φταίνε! Δεν τον γνωρίζουν τον Σπύρο και δεν ξέρουν ότι έχει στείλει αδιάβαστους τόσους και τόσους ως προπονητής!
Και ο Σπύρος (όντως, ξέρει σκάκι?) κάνει κινήσεις ματ μέσα στο γήπεδο, με κομάντος ειδικών αποστολών όπως ο Μάκης ο Γαλάτης, με τερματοφύλακες με μπάκα, υπάλληλους εθνικής τράπεζας, σερβιτόρους στην παραλία, ερασιτέχνες ηθοποιούς του θεάτρου και γενικά greek loverς,  όπως ο πολυμορφικός Βασίλης Περίχαρος και… από το Σπύρο ποτέ δεν ξέρεις από πού σου ‘ρχεται!!
Πολλές φορές ο Ρένι, μου φέρνει στον νου τον μικρό Forest Gump! Τον θυμόσαστε? Για να τον ενθαρρύνει η μάνα του του φώναζε αυτό που μετέπειτα θα τον χαρακτήριζε για πάντα - "run Forest, run"! 
Εντάξει, η μάνα του Ρένι απλά κάθεται πολύ ψύχραιμη στην κερκίδα - δεν απουσιάζει ποτέ - και προπαντός, ξέρει πολύ καλά τι διαμάντι έκανε δώρο στην οικογένεια της ...και σε εμάς του Οδυσσέα αλλά ο δικός της Klaurent και ο δικός μας Ρένι, αναγκάζει  τον ποδοσφαιρικό νομό της Κεφαλονιάς να βρει επειγόντως έναν μπακ υψηλών προδιαγραφών...που είναι αδύνατον! 
Αυτό τον πύραυλο ούτε με ραντάρ τον πιάνεις!
Και έρχεται αυτός να βάλει το κερασάκι στην τούρτα στην μεγαλύτερη νίκη του Οδυσσέα. Αυτή στο τελευταίο ματς εναντίον Α.Ο.Κ.Ι. με 4-3 όπου ο Ρένι, περνά το δεξί μπακ - τον αριστερό τον είχε στείλει για κρύο ντους προ πολύ με κόκκινη κάρτα - και σκοράρει το τέταρτο γκολ! Της νίκης!
Στο ματς όπου σκόραρε η τριάδα των Προσαλέντη, Κουτσουβέλη και Çela. Στο τελευταίο ματς όπου ο Οδυσσέας υποχρέωσε του πάντες να αναρωτιούνται: "Τι ήταν αυτό?"
Με το μικρό ρόστερ των μικρών μεγάλων αντρών, των  Bisha, Βασιλόπουλο, Κουτσουβέλης Ζ.,  Λιβιεράτο, Λεκατσά, Τριτσαρόλη, Κώτση, Μολφέση και τους καταξιωμένους Κουτσουβέλη Π. και Ζ., Περίχαρο, Προσαλέντη, Χάνο, Φατούρο, Μαρούλη και άλλους που λόγω φορτίου συγκίνησης δυσκολεύομαι να κάνω τον υπάλληλο ληξιαρχείου και να με συγχωρέσουν, ο Σπύρος ο Ζερβός, έχοντας να αντιμετωπίσει προβλήματα με απουσίες και τραυματισμούς, έκανε πράξη αυτό που έλεγε πριν το πρώτο σφύριγμα. "Ο Οδυσσέας, μέσω ωραίου ποδοσφαίρου, ήρθε για να μείνει"!
Το τελευταίο σφύριγμα, ενός αγώνα μιας σεζόν δίνει το σήμα έναρξης για τρελούς δικαιολογημένους πανηγυρισμούς!
Βγαίνει η κούραση, βγαίνει η πίεση από τα χίλια βρώμικα σενάρια των άλλων για να υποβιβάσουν τον Οδυσσέα και το βάρος που άδικα και αδιαμαρτύρητα κουβαλήσαμε στην πλάτη, μέχρι να έρθει η ώρα να δείξουμε ποιοί πραγματικά είμαστε!
Ο Σπύρος ο Κουβαράς, ο γενικός γραμματέας της ομάδας, η αλλιώς η ίδια η ύπαρξη της ομάδας εκτός γηπέδου, τρέμει και είναι έτοιμος να ξεσπάσει σε κλάματα!
"Είναι απίστευτο αυτό που είδαμε σήμερα Άρη" μου λέει! " Τελικά, αυτός ο Οδυσσέας, είναι ένας έντονος, παθιασμένος έρωτας!"

Στα αποδυτήρια, χανόμαστε στις αγκαλιές με το ποδοσφαιρικό μου ταίρι τον Firondino Manuel Rodrigez Gonzales Fatouros (ξέρει αυτός). Ο Στάθης, πλέον είναι ένας γίγαντας, που μουρλαμένος από την χαρά του, μπορεί να σου σπάσει τα κόκαλα! Κάτι σαν να σε αγκαλιάζει μια αρκούδα!
... Χρόνια πριν. Μάρτη μήνα, σαν σήμερα σχεδόν. Παίζουμε την παραμονή εκτός έδρας με τον Αστέρα Ληξουρίου. Είναι πρωί και μπαίνουμε στο καράβι. Ο μικρός ο Στάθης πάντα χαμογελαστός και πάντα γύρω από μένα και το Ντίνη. Τον κοιτάζω, λίγο ντροπαλούλης, λίγο ψιλούλης, με τα σπυράκια της ηλικίας στο πρόσωπο.
"΄Ρε μικρέ, δεν κοιμήθηκες?
Είχαμε πάρτι χθες με την τάξη αλλά...και λόγω  αγώνα σήμερα.
Ορέ...έχεις γκόμενα?
Ο Στάθης κοκκινίζει λίγο και χαμογελώντας αμήχανα απαντάει.
Εχ...όσο να 'ναι...όλο και κάτι γίνεται.
Άστ’ αυτά, έχεις η όχι? Αντρικά μιλάμε!
Ναι ορέ! Έχω!
Μπράβο ρε άντρα!  Έτσι σε θέλω! ..εγώ...ο άντρας!
Μετά από μερικά λεπτά ρωτάω το Ντίνη.
Πως τον βλέπεις τον μικρό? 
Ψυχάκιας  ρε! Δε μασάει!
...Ο Στάθης ο Αργυρακάκης μετά το τελευταίο σφύριγμα της σεζόν, σχεδόν γυμνός στα αποδυτήρια, με μουρλαμάρα πανηγυρίζει και χτυπάει τα πάντα από την χαρά του. Είναι μια μουρλαμάρα, που εδώ που τα λέμε μας δέρνει όλους. Από τον Σπύρο τον Ζερβό έως... όσο συνεχίζει ο Οδυσσέας!

 28/03/2015
Λίγο μετά το τελευταίο ματς της σεζόν, Οδυσσέας  -  Α.Ο.Κ.Ι.   4-3                                                                                                Arian Muraj