Είναι μια ικανότητα του νου, μια διανοητική αφοσίωση, μια στάση που σπρώχνει τον άνθρωπο πέρα από το συνηθισμένο και το μέτριο, στο να πετυχαίνει σημαντικά πράγματα σε όλους τους τομείς της ζωής. Το πιο σπουδαίο είναι αυτή η πνευματική αντίληψη που αρνείται να τα παρατήσει, άσχετα με το τι συνθήκες μπορεί να υπάρξουν. Ειναι αυτή η ποιότητα του νου που φτιάχνει πρωταθλητές. Όποια κι αν είναι η κατάσταση, δεν παραιτούνται. Αρνούνται να το βάλουν κάτω.
Μπορείς να γίνεις πρωταθλητής αν έχεις την ποιότητα του πνεύματος που δεν μπορεί να ηττηθεί. Με έναν τέτοιο πρωταθλητή ζωής είχα συναντήσεις και συζητήσεις. Είναι ο Δημήτρης Βλασσόπουλος, από τον Πλατρειθιά της Ιθάκης. Ο Δημήτρης είχε και έχει την ψυχή να ξεπεράσει το πρόβλημα της οξύτατης νεφροπάθειας και με την μεταμόσχευση νεφρού, θα έχει το δικό του «χρυσό μετάλλιο». Αυτό που τον κάνει πρωταθλητή είναι η άρνηση να υποχωρήσει. Είναι η αποφασιστικότητα στο νου του που τον κάνει να προχωρά, ό,τι κι αν συμβεί.
Σε όποιο δρόμο της ζωής κι αν βρισκόμαστε, πρέπει να έχουμε αυτή τη στάση. Πολοί άνθρωποι με τεράστιες ικανότητες και δυνατότητες δεν συνειδητοποίησαν ποτέ την πληρότητα της φύσης τους, γιατί επέτρεψαν σε κάτι να τους αποθαρρύνει, γιατί το έβαλαν κάτω. Αντίθετα, ο Δημήτρης, τη στιγμή που βρίσκονταν στο κατώφλι, πιθανότατα του σπουδαιότερου επιτεύγματος της ζωής του, δεν άφησε κάτι να τον αποθαρρύνει και επομένως προχώρησε στο να καταρρίψει το ρεκόρ. Ο Δημήτρης έχει την ικανότητα να αρνείται να υποχωρήσει, σε αυτή την περίστασή του. Έχει την καρδιά και την ψυχή που τον βοηθούν να προχωρήσει. Είναι το πνεύμα της μεγαλοσύνης. Είναι σαν τους πρωταθλητές που έχουν ακόμη μια σπουδαία ικανότητα: τολμούν να πιστέψουν στο απίθανο.
Οι άνθρωποι με ρωτούν: «Πως βλέπεις τη ζωή με το πνεύμα ενός αθλητή;» Η ζωή και το πνεύμα μας εκφράζονται, ίσως, με περισσότερη ομορφιά στον αθλητισμό, παρά σε οποιονδήποτε άλλο τομέα προσπάθειας. Όλα τα στοιχεία του συναγωνισμού, όλη η προσπάθεια, όλη η πίεση, ενυπάρχουν στον αθλητισμό. Και όταν βλέπω τον Δημήτρη να παλεύει ενάντια σε όλες τις πιέσεις, όπως ένας αθλητής εκεί έξω, όταν τον βλέπω να μην το βάζει κάτω, όταν τον βλέπω να τολμά να πιστέψει στο απίθανο, βλέπω το πνεύμα του σε όλη την μεγαλοσύνη.
Ένα άλλο σπουδαίο προσόν είναι η ικανότητα να πληγώνεσαι μα να προχωράς. Κάθε πρωταθλητής που γνώρισα είχε την πνευματική συμπεριφορά και το σωματικό σθένος να μην τα παρατά όταν αρχίζει να πονά. Τρέχεις μέχρι να πονέσεις, τότε είναι που ξεκινάς το προπονητικό σου πρόγραμμα. Οι καλοί αθλητές λένε: «έχουμε μάθει πως αν καταφέρουμε να ξεπεράσουμε ελάχιστα την κούραση, υπάρχει ένα απόθεμα δύναμης που ποτέ δεν ονειρευτήκαμε ότι έχουμε, και τότε μόνο προχωράμε και κάνουμε τους καλύτερους αγώνες μας». Είναι η ικανότητα να πονά και να συνεχίζει που έκανε τον αθλητή αυτό τον πιο φανταστικό δρομέα σε ολόκληρη την ιστορία των δρόμων αποστάσεων. Παρατήρησα το σχετικό απόθεμα δύναμης να έχει μέσα του ο Δημήτρης. Ανακάλυψα ότι ενώ πονούσε είχε την αυτοαναγνώριση του εαυτού του που τον ωθούσε να συνεχίσει.
Πιστεύω ότι η καρδιά του Δημήτρη είναι όπως η καρδιά του κάθε πρωταθλητή. Μπορεί να πονά, μα δεν τα παρατάει. Συνεχίζει. Η ζωή έχει τα χτυπήματά της, τα πισωγυρίσματα, τις ήττες, τις δυσκολίες. Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τη ζωή σε όλη της την πληρότητα, όμως κάποιες στιγμές θα χρειαστεί να πληγωθεί, να πονέσει και να υποφέρει, όχι μόνο από σωματικό πόνο, μα και από πνευματικό πόνο, ψυχικό ή και οικονομικό. Σε κάθε διαδρομή της ζωής προκύπτουν για τον καθένα δυσκολίες που πρέπει να ξεπεραστούν, όμως ο Δημήτρης είναι εκείνος, όπως και ο πρωταθλητής, που αντιμετωπίζει με τα χείλη σφικτά από το πείσμα, με πίστη στο Θεό, κατά κάποιον τρόπο, ακόμα και όταν πονάει, συνεχίζει να προχωρά για να πετύχει το σημαντικό. Δεν διάβασα ποτέ την ιστορία κάποιου ανθρώπου, χωρίς να ανακαλύψω πως για κάποια περίοδο της ζωής του πέρασε δυσκολίες, και ήταν αυτές οι δυσκολίες που τον διαμόρφωσαν σε αυτό που τελικά έγινε. Είναι μια σημαντική αρχή για τη ζωή. Είδα ότι αυτές οι δυσκολίες διαμόρφωσαν τον Δημήτρη. Είναι η καρδιά του πρωταθλητή.
Στις συζητήσεις που είχα με τον Δημήτρη, παρατήρησα ότι είχε μέσα του ένα κίνητρο πνευματικής δύναμης. Αυτό με πήγε πίσω σε δικές μου εμπειρίες απο τον παγκόσμια αθλητισμό. Θα μπορούσα να σας πω για όλους τους αθλητές με τους οποίους έχω μιλήσει, για Ολυμπιονίκες, για αθλητές σε κάθε αθλητικό πεδίο, οι οποίοι, όταν είχαν δώσει όλο τους το σώμα και το νου και τη θέληση, είχαν καταφέρει να ανακαλύψουν κάτι άλλο που τους επέτρεψε να κάνουν αυτό που έκαναν. Να το ονομάσουν Θεό, να το ονομάσουμε πνευματική δύναμη, να το ονομάσουμε κάτι μεγαλύτερο από εμάς – μπορεί να το πει όπως θέλει κανείς. Είναι κάτι που υπάρχει σε κάθε προσωπικότητα.
Μπορείς να προπονήσεις το σώμα σου μέχρι το αποκορύφωμα της σωματικής τελειότητας, μπορείς να το κάνεις όσο δυνατό μπορεί να γίνει. Μπορείς να συγκεντρωθείς στο να θέτης στόχους σε σημείο που να γνωρίζεις κάθε λεπτό τι πρόκειται να κάνεις. Όμως όταν βρεθείς μέσα στον στίβο αυτό, χρειάζεσαι κάτι λίγο παραπάνω, κάτι που υπάρχει βαθιά μέσα σου και μπορεί να σου δώσει αυτή την επιπλέον ώθηση που θέλεις για επιδόσεις που καταρρίπτουν παγκόσμια ρεκόρ. Πρέπει να βρείς αυτή τη δύναμη που σε βοηθά να κάνεις αυτό το «κάτι περισσότερο». Κατάλαβα ότι ο Δημήτρης με την καρδιά του αγωνιστή, είχε ένα εσωτερικό κίνητρο, κάτι να τον σπρώχνει, είχε αυτό το λίγο παραπάνω. Αυτή η «παραπάνω δύναμη» θα τον βοηθήσει να κερδίσει το δικό του χρυσό μετάλλιο μέσα στον στίβο του χειρουργείου.
Νικόλαος Λ. Μωραίτης. Ph.D
Διεθνείς Σχέσεις-Συγκριτική πολιτική-
Εξωτερική Πολιτική των ΗΠΑ.
Πανεπιστήμιο Καλιφόρνιας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου